Podstawowe rodzaje ksiąg sądowych I Rzeczypospolitej w Centralym Historycznym Archiwum Ukrainy (ЦДІАУ) w Kijowie (wprowadzenie)

Autor: Oleg Rosowiecki

Aktualizacja: 02.07.2022

Specyfika ksiąg prowadzonych na terenach dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego przyłączonych do Korony (Królestwa Polskiego) po Unii Lubelskiej polegała na tym, że po Unii zachowano w nich język ruski jako urzędowy. Stopniowo, przez cały XVII w., wypierany on był przez język polski, odzwierciedlając zarówno polonizację szlachty ruskiej, jak i napływ szlachty etnicznie polskiej. Ostatnie pełne wpisy w języku ruskim można spotkać w ostatniej ćwierci XVII w., ostatnie nagłówki i daty aktów w języku ruskim – jeszcze w drugim dziesięcioleciu XVIII w. Przez cały okres istnienia ksiąg (XVI-XVIII w.) trafiały się też liczne wpisy po łacinie.

Wpisy w księgach powstawały w następujący sposób: najpierw spisywano brudnopisy akt w obecności stron. Ta informacja, wraz z podpisami stron, trafiała do ksiąg protokołów, stosunkowo nielicznie występujących obecnie w ЦДІАК. Następnie na podstawie brudnopisów tworzono księgi czystopisów, tzw. indukty. W poniższym wykazie jako księgi zapisowe lub potoczne figurują właśnie indukty, księgi czystopisów. Protokoły zawsze są wymieniane jako protokoły właśnie, z podaniem charakteru dokumentów, które zawierają.

1. Zapisowe. Zawierają szeroko pojęte „zapisy” na dobra nieruchome lub ruchomości. Do tego rodzaju ksiąg wpisywano umowy kupna-sprzedaży, dzierżaw, pożyczek (zwanych wówczas „skryptami”), akty darowizny, cesje, testamenty, intercyzy ślubne, działy majątkowe,. W tych księgach również oblatowano uchwały sejmikowe oraz przywileje królewskie na urzędy cywilne i wojskowe. Do tych serii ksiąg również trafiały oficjalne uniwersały, pisma królewskie, hetmanów, podskarbich i innych urzędników, adresowane do poszczególnych województw lub kategorii ludności: starostów, dzierżawców królewszczyzn, wojskowych itd.
2. Potoczne. Zawierają pozwy, manifesty, protesty, rejestry i wizje poniesionych szkód, obdukcje ciał zabitych itp. Zawierają również posesje, czyli urzędowe akty wwiązania nowego nabywcy czy dzierżawcy w posiadanie majątków, które odbywały się w obecności woźnego i 2 świadków-szlachciców.
3. Dekretowe. Zawierają postanowienia, dekrety sądu prowadzącego akta. Sądy zbierały się w celu rozpatrywania spraw na kadencjach, zwanych też roczkami. Stosunkowo nieliczna kategoria ksiąg, w porównaniu z zapisowymi i potocznymi, w szczególnie w XVIII w. przeważają raczej rejestry rozpatrzonych przez sądy spraw niż wykazy dekretów.
4. Podkomorskie. W kompetencji podkomorzego były sprawy o granice majątków, tzw. „sprawy graniczne”. Bardzo nieliczna kategoria ksiąg.

Oprawiano księgę po jakimś czasie od powstania jej zawartości. Powszechną praktyką w sądach województw południowo-wschodnich Rzeczypospolitej było łączenie ksiąg zapisowych i potocznych, niekiedy też dekretowych, w jednym tomie. Łączenie lub nie poszczególnych ksiąg było decyzją uznaniową pracowników kancelarii sądu.

Pod względem zawartości serie ksiąg zapisowych są zbliżone do serii inskrypcji („dosłownie: zapisów”) w ziemiach, które należały do Korony już przed Unią Lubelską. Księgi potoczne mają zawartość zbliżoną do serii ksiąg relacji z tychże dawniejszych terytoriów należących do Korony.